Anders dan u van ons gewend bent, geven wij een samenvatting van de afgelopen vier (!) wedstrijden. Een reeks van vier, waarbij Max Pelkman drie keer meedeed en ook drie keer tot scoren kwam. Een reeks waarbij Barendrecht zich volgens de rasoptimist nog kon opmaken voor de titelstrijd. Die, in het meest gunstige geval, uiteindelijk op de laatste speeldag beslist zou worden. Thuis op het eigen sportpark de Bongerd tegen huidig koploper Capelle. Het leek een sprookje en lieve lezer, dat was het ook. Wij nemen u zoals gebruikelijk mee vanuit een altijd even eenzijdig perspectief.
Te beginnen bij SDV-uit tegen de ploeg die één plaatsje boven ‘ons’ staat. Vol goede moed stapte Barendrecht 8 in de auto naar het hermetisch afgesloten sportterrein van SDV. Aan de andere kant van de snelweg ontving Capelle de beruchte club uit Zuid, een wedstrijd die met een schuin oog in de gaten werd gehouden. Onze aandacht daarentegen, was volledig gericht op dat wat alleen al op papier een spektakel was: SDV-Barendrecht met de gebroeders Pelkman in de spits.
Barendrecht opende in deze wedstrijd al snel het vuur op SDV. De toonaangevers waren hierin toch wel de gebroeders Pelkman, in de wetenschap dat moeders langs de lijn stond. Het kwam dan ook niet geheel als een verrassing dat de openingstreffer van niemand minder dan Leon ‘Blessa’ Pelkman kwam. Bij een meer dan prima voorzet uit een corner belandde de bal onverhoopt bij de tegenstander. Hier geen raad mee wetende werd de bal tegen Blessa aangeschoten en rolde de bal op weinig imposante wijze over de doellijn: 1-0 Barendrecht.
Nog geen vijf minuten later was het wéér raak voor Barendrecht. Een overtreding op de Toni ‘De Jongeling’ was hiervoor de perfecte opening. Max, alias ‘de Mol’, rook bloed en dook de grond in om vervolgens na een voorzet weer op te poppen en de scoren op 2-0 te brengen.
Het eerste kwartier was een waar doelpuntenfestijn en ook SDV kwam aan scoren toe. Met dank aan een slecht genomen achterbal – sorry Dimi – door Dimitri. De bal kwam bij SDV terecht en Kevin ‘de Tovenaar van Barendrecht’ kon niet anders dan de gebrande aanvaller nog binnen het keepersgebied naar de grond te werken. Penalty: 2-1.
Vanaf dit punt kon aanwezige pers en arbeidsmigrant lekker onderuit gezakt van een weinig boeiend potje voetbal genieten. Pas halverwege de tweede helft was daar – bijzonder genoeg – Max Pelkman met een voorzet. Met deze pass op zo’n 20 meter zette hij zijn broertje in een positie waarin hij in feite alleen nog tegen de bal aan hoefde te lopen: 3-1.
Na afloop spraken wij de Vriend van het Elftal, naar aanleiding van diverse geluiden omtrent zijn onvermogen om de bal af te spelen. “Tja, ik hoor of zie die boys gewoon niet man’’, is zijn eerste reactie wanneer wij hem hiermee confronteren. “De hele tijd interessant geven op m’n LinkedIn maar in het veld zijn ze nergens.” Een transfer lijkt hiermee de kop ingedrukt te worden, maar de boomlange spits lijkt hier weinig rouwig om te zijn. “Met die Tom van der Veen in één team? Laat me niet lachen.”
Stunten bij de koploper
Op zaterdag 30 april was daar dan de wedstrijd waar het toch wel het meest om te doen was: Capelle-uit. De eerste wedstrijd van een tweeluik waarbij de return op de laatste speeldag plaats moet vinden. Barendrecht stelde alles in werking om de eerste drie punten veilig te stellen. Zo zou je verwachten. Het tegendeel was waar: het kwam opdraven met drie man en een paardenkop, in tegenstelling tot koploper Capelle. De thuisploeg beschikte over een heuse technische staf, inclusief keeperstrainer voorzien van keepershandschoenen. De kroonprins van de competitie nam dit lachwekkende Barendrecht uiterst serieus in hun weg naar eeuwige glorie en kampioen van de kelderklasse.
De één was met z’n gezin onderweg naar de Franse zuidkust, de ander verbleef al op een tropisch en weer een ander was gewoonweg geblesseerd. De vertoning van Barendrecht was hoe dan ook niet chic op het thuisadres van de koploper. Wonder boven wonder waren daar alsnog de nodige versterkingen, die zichzelf ook met recht een versterking mogen noemen. Zo stapte naast Jore ook Rick Mulder uit Jore zijn recent aangeschafte bolide en kwam Niels, speler van inderdaad: aartsrivaal ASWH, zelf voorrijden bij Capelle.
Barendrecht liet vanaf de aftrap direct zien waar het voor gekomen was: winst en niets dan winst. Een goede kans werd daarom al vroeg in de wedstrijd opgezet tussen Jurgen, Mark en Max. De verdediging van Capelle toonde zich echter te sterk en wendde de aanval af. Een kans na een lange bal op broer Rick mocht ook niet baten en Capelle begon warm te draaien. De wedstrijd eindige met 4-1 in het voordeel van de thuisploeg. Dag kampioenschap!
Ook gewoon pech hoor
De derde wedstrijd uit deze reeks is CKC-uit. Deze ploeg heeft gedurende de eerste seizoenshelft enige tijd bovenaan gestaan maar kon het gelijkspel tegen RVVH niet meer te boven komen. Slechts één plek stond dit gemêleerde elftal uit Rotterdam onder Barendrecht en was daarmee gebrand om de club uit de buurgemeente deze drie punten te onthouden. Hun grootste troef: de wedstrijd om 16:45 laten plaatsvinden, in de wetenschap dat een deel van de selectie van Barendrecht net terug is van een zogeheten ‘awayday’ in Marseille. Wij praten u bij over de afloop van deze mooie lentedag, waar hond Charlie ter plaatse was om verslag te doen.
De kansen waren er aanzienlijk meer voor Barendrecht. Max ‘Vriend van het Elftal’ Pelkman was wederom van de partij en kon daarmee rekenen op een weerzien in de spits met zijn jongere broer. In de eerste helft kreeg Barendrecht echter eerst de 1-0 om haar oren alvorens zij zelf tot scoren konden overgaan. Alhoewel, met een beetje hulp van CKC: een schot/voorzet (daar zijn wij het op de redactie ook nog niet over eens) werd van richting veranderd en belandde achter de dienstdoende keeper: 1-1.
In de tweede helft was Barendrecht wederom de betere en had ook weer meer kansen. Toen CKC écht gevaarlijk werd en de spits één-op-één met de keeper kwam en deze vervolgens met een goede schijnbeweging achter zich liet, besloot La Roja in te grijpen. “De aanvaller had Patrick al uitgespeeld en op de bank telden we ‘m eigenlijk al”, blafte Charlie onze verslaggever toe, die net terugkwam van een patatje halen. “De kersverse vader wist op miraculeuze wijze een been om de CKC’er heen te slingeren en het doemscenario te verijdelen.” Helaas kon de Bredanaar dit kunstje geen tweede keer flikken, waardoor CKC in de slotminuten alsnog een – onterechte – 2-1 kon forceren en hiermee de wedstrijd besloot.
Inpakken en wegwezen
De vierde en laatste wedstrijd van deze reeks is de Zwervers-thuis. De uitwedstrijd was aan het begin van het seizoen was besloten met een nipte 3-2. Waar Barendrecht voor de rust juist heer en meester was op het terrein van de Zwervers, gaf het de tweede helft niet thuis. Barendrecht ging deze wedstrijd in met frustratie door de in hun ogen onterechte nederlaag van afgelopen week. Helaas was dit niet genoeg om voldoende man op de been te brengen en werden daarom Ralph en Rajko van Barendrecht 4 ingevlogen. Inderdaad: de Rajko die pak ‘m beet twintig jaar geleden op het kinderfeestje van Finn Stokkers was. Wij nemen u weer mee!
Barendrecht liet zeker de eerste helft goed voetbal zien. Niet met dank aan Joré, die ‘een rustige avond’ achter de rug had, moet opgemerkt worden. En ook zéker niet met dank aan La Roja, papa Roja, die ondanks hevige keelpijn en een ‘kleine’ die zijn nacht heeft opgebroken, gewoon weer als vanouds te laat op de club kwam. Om eerlijk te zijn: wij weten eigenlijk helemaal niet waar dit ‘goede voetbal’ vandaan kwam. Misschien was het er wel helemaal niet en is dit beeld te wijten aan de uitspraak die Leon ‘Blessa’ Pelkman in de rust deed. “Dit moeten we toch gewoon keihard winnen…? Als we hiér toch zouden verliezen…”.
Net als tegen CKC begon Barendrecht ook deze wedstrijd op achterstand. Inmiddels een traditie voor dit elftal, zo lijkt het. Want ongeacht wie er ook op het doel staat en wat de uitslag ook is: dit elftal weet het te presteren om op klungelige wijze het eerste doelpunt van de wedstrijd tegen te krijgen. Deze keer was het de eer aan La Roja om de bal erin te trappen. Een pass van SDV die diep op de eigen speler was bedoeld werd door de Bredanaars met een geweldig effect de lucht in gelanceerd. Zo over weerloze keeper Wesley heen: 1-0 La Roja.
We kennen IJVV de Zwervers natuurlijk als een ploeg die goed gedijt onder druk, vooral praktisch voetbal laat zien en het moet hebben van uithoudingsvermogen en passie voor het spelletje. Van dit alles was daarentegen geen sprake. Sterker nog, ze besloten wat Barendrecht kon middels La Roja dunnetjes over te doen en brachten daarmee de stand én uitslag op een magere 1-1.
Wat begon als een soort ‘Road to Capelle-thuis’ is geëindigd in een deceptie. Geen kampioenschap, geen blote vrouwen in de kleedkamer. Barendrecht maakt er een gewoonte van om te ver vooruit te kijken, waardoor het volledig langs de obstakels recht voor de neus kijkt. Kwalijk, dat zeker, maar niet onoverkomelijk. We tellen inmiddels de wedstrijden af tot aan de zomerstap en hopen op een wat meer gefocust Barendrecht, dat líj́kt te gaan aantreden met een behoorlijke aanwas aan nieuwe talenten. Of dat ook daadwerkelijk zo gaat zijn en of die focus er gaat komen, u raadt het al: valt éxclusief en alleen hier bij Lucvermaat.nl te lezen. Tot volgende week in een bomvolle Kuip!
Geef een reactie